"Ik ben bang voor grote mensen"
Door: Chris
Blijf op de hoogte en volg Chris
24 Februari 2015 | Guatemala, Quetzaltenango
Lieve allemaal, de tijd vliegt enorm. Zelfs in Guatemala, het land waar de mensen tijd niet zo belangrijk vinden...
Inmiddels ben ik alweer bijna een maand van huis en moet ik het gastgezin over een weekje gedag gaan zeggen. Ik zal heel vaak de woorden 'muchas gracias' uitspreken aangezien ik een geweldige tijd heb gehad bij Antonietta en haar zoon Gabriel. Dag in, dag uit stond er lekker eten klaar en vanaf het moment dat ik het huisje binnenstapte voelde ik mezelf op mijn gemak. Aangezien Antonietta slecht kan zien hebben Miranda en ik haar een bril cadeau gedaan. Zelf heeft ze hier geen geld voor. Door het kopen van een bril ziet ze natuurlijk beter maar kan ze hopelijk ook geld blijven verdienen met het maken van kleding achter haar naaimachine. Antonietta is ons erg dankbaar en voor haar betekend het iets heel groots. Wij zijn blij dat we dit voor haar hebben kunnen doen al is het voor ons een kleine daad. De aankomende dagen gaan we nog een aantal andere spulletjes voor haar kopen zodat we goed afscheid kunnen nemen. Zondag verhuis ik, samen met de andere 3 vrijwilligers, naar Kasa Kamelot waar ik een eigen kamer heb en weer zelf mag gaan koken. Ik weet nog niet of ik de bonen, ei en mais traditie voort blijf zetten :)
Het is fijn om doordeweeks druk te zijn met werken. De werkweek start met 2 ochtenden bij Fundal. Ik ben blij dat ik mee kan helpen bij de sportlessen voor de kinderen die, elk op hun eigen manier, toch wel erg beperkt zijn. Het maakte dan ook veel indruk op mij toen ik aan het voetballen was met een blind jongetje. De bal was licht van gewicht waardoor de bal, net wanneer hij goed lag om te kunnen schieten, weer een andere kant op rolde door de wind. Frustraties waren hierbij niet te zien, geduld wel! Knap hoe een kind tevreden kan zijn met het over en weer schieten van een bal, knap dat een kind zich niet van de wijs laat brengen door tegenslagen en knap om te zien dat een kind een ander het vertrouwen geeft en zich laat begeleiden. Bij Fundal zetten we vaak verschillende parcours uiteen waarbij kinderen, al spelenderwijs, bezig zijn met het ontwikkelen van een beter beweegpatroon. De kleinste kinderen functioneren het beste wanneer zij muziek horen, ze worden dan rustig en kunnen zich beter ontspannen. Toen ze aan het einde van de ochtend erg moe en huilerig waren besloot ik dus spontaan om Vader Jacob en hoofd, schouder, knie en teen te zingen. De kids werden zichtbaar rustig maar misschien deden ze dit bewust zodat ik snel zou ophouden met zingen...
De moeders van de beperkte kinderen willen zichzelf ook graag nuttig maken wanneer hun kinderen les of therapie krijgen. Wij gaan een start maken met het geven van informatie over gezonde voeding en het bereiden van gezond eten. Het is moeilijk om dit in het Spaans te doen, gelukkig hebben wij Willy bereid gevonden om ons hierbij te helpen. Ook zullen we op creatief gebied aan de slag gaan met de moeders en hopen wij, onder andere, mooie fotolijstjes van karton en stof te kunnen produceren en glaswerk te pimpen. Uiteindelijk zullen de producten verkocht worden in een winkeltje en komt de opbrengst ten goede van Fundal.
Willy heeft ons inmiddels al een aantal keer een presentatie gegeven over de Maya cultuur die erg belangrijk is voor de Guatamalteken. Willy is een Maya priester en verteld ons over de onwijs veel verschillende talen binnen de Maya cultuur, de Maya kalender, belangrijke cijfers, de geschiedenis en belangrijke plaatsen. Tijd is niet belangrijk. Zo vertelde Willy dat hij geen wekker zet maar pas opstaat wanneer zijn lichaam aangeeft dat het genoeg rust heeft gehad. Ik weet niet of mijn baas in Nederland er blij van wordt als ik pas kom werken als mijn lichaam is uitgerust... De presentaties zijn interessant en gelukkig in het Engels. Echter is het een hoop stof die je laat nadenken. Ik ga mijn best doen om alles goed te volgen zodat ik jullie er in Nederland hopelijk meer over kan vertellen.
Bij Matigol verlopen de lessen inmiddels al zeer gestructureerd. Wij houden ons voornamelijk bezig met voetbal, baseball en basketbal. Daarnaast proberen wij de kinderen enthousiast te maken voor volleybal. 1 meisje moest in het begin heel erg wennen, ze fluisterden bij sportleraar Pyppo in zijn oor dat ze bang was voor grote mensen. Ik ben rustig naast haar gaan zitten en na 10 minuten was het ijs gebroken en kon er lekker gespeeld worden! Bij Matigol zijn wij 3 dagen per week te vinden, per dag geef ik hier ongeveer 5 sportlessen en een Engelse les. In het Engels lesgeven is erg leuk, helaas is de tijd (een half uurtje) wat kort, toch proberen Raksha en ik hier het maximale uit te halen. Inmiddels kunnen de kinderen al zeggen hoe ze heten, hoe oud ze zijn en waar ze wonen. De kinderen zijn erg leergierig was het lesgeven extra leuk maakt. Valentijnsdag is in Guatemala erg belangrijk, zo ook voor de kinderen van Matigol. Allemaal hadden ze wat lekkers bij zich zodat we met elkaar konden gaan picknicken. Het was prachtig om te zien hoe makkelijk de kinderen al het lekkers met elkaar deelden; allemaal een slokje drinken uit een blikje, allemaal een hapje van de cornflakes.. Niemand werd overgeslagen! Genieten! De kinderen zijn ook erg dankbaar naar ons toe als vrijwilligers, keer op keer worden wij overspoeld met knuffels en kusjes. Matigol voelt echt als 1 grote familie ondanks het feit dat het communiceren in de juiste taal soms wat ingewikkeld is. Maar voor het geven en ontvangen van liefde heb je tenslotte geen woorden nodig, dat doe je vanuit je gevoel, puur en oprecht, van binnenuit.
De busreisjes van en naar Matigol zijn altijd erg verrassend. De ene chauffeur raast in flink tempo over de wegen terwijl de ander regelmatig uitstapt om even te stoeien. Is de versnellingspook kapot? Niks aan de hand want die lassen we gewoon ter plekke even! Oogt de bus vol? Niet goed gekeken, lekker proppen en dan kunnen er nog prima 15 andere mensen mee! Evenals hun kippen, fruit, zakjes chips of schattige baby's in draagdoeken.
Gisteren heb ik samen met 4 andere meiden en een gids Laguna Chicabel bezocht (kratermeer gelegen op 2900 meter hoogte). Vanaf Xela gingen we hier met een minibusje naartoe en ook dit is een heel avontuur. De busjes stoppen waar jij maar wilt. Aangezien ik nogal snel wagenziek ben word ik hier niet onwijs vrolijk van, net als van de hoge drempels. Gelukkig was het reisje net te doen al moest ik na het uitstappen wel even bijkomen. Lang uitrusten kon niet want er moest gebikkeld worden. Hele steile weggetjes oplopen met veel losliggend zand en grote stenen. Het zweet stond al snel op mijn rug want het was een taaie opgave. Na 2 uurtjes klimmen kwamen we echter aan bij een fantastisch uitzichtpunt: een meer bij een vulkaan. Niet veel later stonden we echt bij het meer en zagen we op afstand een Maya ceremonie. Bij de Maya ceremonie waren veel mensen en bloemen aanwezig. Er werd veel (en hard) gesproken en uiteindelijk ook erg hard gehuild toen er gebeden werd. Het was een bijzondere trip waarbij ik intens genoot van de natuur, de geuren, de stilte, het geluid van de vogels en van mezelf nadat ik uitgleed op mijn wandelschoenen (lees; Adidasjes). Altijd blijven lachen! Bij het meer heb ik nog een wens gedaan door een klein ritueel uit te voeren, hopelijk komt mijn wens uit :)
Zoals velen van jullie weten ben ik een groot voetballiefhebber. Het was voor mij dan ook genieten toen ik, samen met Gabriel, aanwezig was bij een voetbalwedstrijd in het stadion van Xela. Een ware derby met megaslecht voetbal speelde zich af op een redelijke grasmat met opblaasbare catacombe. Aangezien de Guatamalteken op passgebied nog een hoop kunnen leren was het soms echt niet om aan te zien. Op zulke momenten genoot ik echter van alles wat er om mij heen gebeurde. Verschillende mensen waren namelijk druk bezig met de verkoop van soep, pizzapunten, bier, vlees, sigaretten, lolly's, nootjes en mutsen. Het was erg koud maar gelukkig had Anthonietta mij een winterjas, weliswaar wat kort en strak, meegegeven zodat ik nog een beetje warm bleef.
Wordt het in Nederland inmiddels ook alweer wat warmer? Hier in Xela loopt de temperatuur steeds meer op en komen de echte zomermaanden (maart en april) eraan. Ik bof dat ik Guatemala dus mee maak in de mooiste tijd van het jaar!
Ik rond dit verhaal weer af. Ik ga verder met genieten van de kleine en grote dingen & hoop dat jullie dit ook doen! Leuk dat jullie, op afstand, met mij mee reizen. Bedankt voor alle lieve reacties, berichtjes en gedachten op allerlei verschillende manieren!
Veel liefs!
XChris
-
24 Februari 2015 - 17:13
Linda:
*diepe zucht*
Wat doe je toch gave dingen!! Echt te gek Chris!! -
24 Februari 2015 - 17:14
Jochen...:
Weer een leuk verhaal Chris! Veel plezier en succes gewenst nog verder!!! -
24 Februari 2015 - 17:44
Connie:
Lieverd, wat een mooi verhaal weer! Goed dat je ons laat mee reizen en laat zien dat er ver weg van hier mensen zijn die minder hebben in hun leven maar zeker niet minder genieten. Tel je zegeningen zeggen we dan. Geniet van alles. Fijn dat je wat kunt betekenen voor de mensen daar! Liefs mama -
24 Februari 2015 - 19:47
Suusieeee!!:
Heerlijk verhaal lieve Chris! Superleuk om te lezen wat zoal meemaakt en al die herkenbare dingen op zo'n project!! Fyah fyah! -
24 Februari 2015 - 20:34
Astrid:
Lieve Chris,
Wat een heerlijk verhaal weer! Heel fijn om even lekker weg te dromen naar jouw wereldje in Guatemala. Toch jammer dat hier de regen alweer tegen het raam kletst.... Blijf lekker genieten van de bijzondere momentjes met je Kids!!!
Xx -
24 Februari 2015 - 23:55
Edwin:
dag chris, een mooi verhaal en zeker over de liefde die iemand met je deelt. puur en uit het hart. dat je wens maar uit mag komen voor je. ga door met je erg nuttige werk bij die kids en we zien je binnenkort weer.
wel blijven genieten.
groet edje -
25 Februari 2015 - 00:14
Roos:
Gaaf Chris! Het klinkt als een heel bijzondere tijd. -
25 Februari 2015 - 08:38
Jean:
Mooi om te lezen allemaal Chris; ik kijk al weer uit naar je volgende verhalen. Blijf genieten, zeker ook van die zomerse weken die er aan komen!
-
27 Februari 2015 - 18:53
Rob En Anja Domhof:
Hoi Chris,
Wat kan jij je ervaringen leuk op papier zetten.
Het zijn veel ervaringen die je opdoet maar maar tevens doe je hele goede werkzaamheden.
Wat mooi dat er mensen zijn die met kleine dingen, bril, zo blij kunnen zijn en dat er ook mensen en kinderen bestaan die alles nog willen delen.
Daar kunnen we hier in het westen nog veel van leren.
Succes met het verkassen en we blijven je volgen
Veel liefs,
Rob en Amja -
01 Maart 2015 - 20:04
Annelies :
Wat heerlijk om je geweldig mooie verhalen te lezen! Blijf genieten van alles wat op je afkomt. Hier reis ik zeker met je mee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
