Mas amor por favor

Liefde, zijn er belangrijkere dingen dan dat kleine woordje wat zoveel betekenis heeft?
Doordeweeks ontvang ik veel van 'dat kleine woordje'. Bij Matigol rennen de kinderen nog steeds op ons af, krijgen we kusjes, worden er high fives uitgedeeld en worden we geknuffeld. Bij Fundal ontvang ik veel liefde door de fantastische lach die bij vele kinderen op hun gezicht te zien is. Het is genieten. De buikkrampen die mij regelmatig lastig vallen (misschien door mijn eigen kookkunsten) verdwijnen dan bijna spontaan...

Inmiddels zijn er alweer 5 weken voorbij en ben ik binnen Xela verhuisd. Ik heb afscheid genomen van Antonietta die erg verdrietig was omdat ze Miranda en mij zulke lieve meiden vond. Om ons te bedanken voor de fijne tijd en de bril die wij haar cadeau hebben gedaan kregen wij allebei een typisch Guatamalteeks kledingstuk. Ik ging op mijn knieën zodat ze mijn maten kon opmeten en samen hadden we de grootste lol! Ik heb genoten van het samenzijn met Antonietta, zoon Gabriel en kleinzoon Anthony en ga snel weer langs om een kopje thee te drinken. Inmiddels woon ik in Kasa Kamelot; een gezellig huis waar ongeveer 11 kamers zijn met een gezamenlijke keuken en een megachill dakterras. Mijn kamer is erg ruim en heeft ook een eigen douche en wc. Het is een fijne woonplek, opnieuw zeer centraal gelegen in Xela.

Het vrijwilligerswerk is nog steeds erg leuk! Bij Matigol sporten we fanatiek met de kinderen mee en doe ik mijn best om tijdens het voetballen niet over de kinderen te struikelen aangezien ze zo klein zijn. De kinderen kunnen ook onwijs hard rennen dus voetballen hier is 10 keer intensiever dan de wedstrijden die ik met Trekvogels Dames 3 speel. Al eerder vertelde ik dat de kinderen goed kunnen delen. 1 jochie heeft voetbalschoenen; tijdens het partijtje geeft hij 1 voetbalschoen aan een ander zodat ze allebei 1 goede & 1 minder goede schoen hebben om op te rennen. Prachtig! Baseball blijf ik ook geweldig vinden. Elke keer hoop ik alleen stiekem dat een kind de bal niet onwijs ver weg slaat zodat ik een beetje op adem blijf. De kids vinden het zo leuk dat het spel op hoog tempo wordt gespeeld. Basketbal wordt, voornamelijk door de meiden, ook fanatiek gespeeld. In mijn laatste werkweek (die gelukkig nog even op zich laat wachten) vinden de Olympics plaats. Dit zijn wedstrijden die door verschillende scholen gespeeld worden. De meiden zullen gaan strijden om de winst bij basketbal en de jongens voor de winst bij voetbal. Baseball wordt helaas niet in wedstrijdvorm gespeeld omdat de andere scholen hier niet bekend mee zijn. Op donderdag zullen de kinderen na school ook extra gaan trainen. Hopelijk worden we de beste van Xela zodat er daarna gestreden kan worden tegen andere Guatamalteekse steden om misschien wel de beste van Midden Amerika te worden! Ik heb ook gesproken met een docente die zich bezighoudt met seksuele voorlichting. Ik raakte hierin geïnteresseerd nadat ik hoorde dat meiden vaak rond hun 21e (soms ongewenst) zwanger raken en de vader snel de benen neemt. Er zijn anticonceptiemiddelen echter worden deze weinig gebruikt. Elders sprak ik met een psycholoog die werkzaam is in een psychiatrisch ziekenhuis in Guatemala city. Hij vertelde mij dat hier zelfs meiden komen in de leeftijd van 10 tot 14 jaar met een dikke, zwangere buik. Om misselijk van te worden. We hebben het hier over kinderen! Kinderen die moeten spelen en zichzelf op een veilige manier moeten kunnen ontwikkelen. Gelukkig sporten de oudere kinderen bij Matigol niet alleen maar wordt er sinds kort ook aandacht besteed aan zelfvertrouwen, nee zeggen, je lichaam, aanrakingen. Aangezien het gevoelige onderwerpen zijn wordt het heel rustig opgebouwd. Eind april hoop ik een presentatie te geven over de rolverdeling tussen mannen en vrouwen en hoop ik goed duidelijk te maken dat vrouwen wel degelijk wat te zeggen hebben en doelen kunnen bereiken in hun leven. Dus niet alleen maar eten koken en het huis poetsen. Studeren, fanatiek sporten en carrière maken moet ook tot de mogelijkheden behoren. Ik kijk er naar uit en hoop mooie gesprekken te kunnen voeren met de kinderen!

Met Pancho en Pyppo (de sportdocenten bij Matigol) discussieer ik ook steeds vaker over het aanbod en de inhoud van de lessen. Het is anders dan in Nederland waar de leraar bepaald wat er in een les wordt gedaan. Hier komen de kinderen vaak aangerend en mogen ze kiezen tussen basketbal, voetbal en baseball. Ik heb aangegeven dat het belangrijk is dat de kinderen iets doen wat zij leuk vinden maar dat ze ook moeten leren om om te gaan met dingen die minder leuk zijn. Wanneer de kinderen later voor een baas moeten werken kunnen ze ook niet alles zelf bepalen. Het is mooi om de verschillen tussen de Guatamalteekse en Nederlandse cultuur te zien en hier open over te kunnen spreken, van elkaar kunnen we tenslotte een hoop leren!

Raksha en Miranda zijn druk bezig geweest met het maken van een mooie hinkelbaan voor de kinderen, nog een klein beetje verven en dan kan ook daar lekker gespeeld worden. Met elkaar hebben we van een kapotte stoel blokjes gemaakt zodat de kinderen, die niet zoveel van sporten houden, zich daar lekker mee bezig kunnen houden!

Bij Fundal is het soms nog een beetje zoeken naar de juiste oefenvormen voor de kinderen. In het verleden heb ik veel gewerkt met beperkte kinderen in combinatie met sport echter zijn deze beperkingen toch ook wel erg nieuw voor mij. Toch is het mooi om te zien dat, bijvoorbeeld, Paco steeds beter begint te gooien ondanks het feit dat hij hier heel veel energie voor moet verzamelen. Hij is gemotiveerd en zorgt er, kostte wat het kost, voor dat het balletje een meter vooruit komt! De moeders hebben met heel veel enthousiasme een kookworkshop gevolgd waarbij zij veel hebben geleerd over het bereiden van gezonde voeding. Daarnaast hebben zij ook prachtige fotolijstjes gemaakt die klaar zijn voor de verkoop! Tijdens de workshop moeten de moeders vaak ook hun andere kinderen stil houden. Af en toe wandel ik dus even met de babywagen zodat de moeders rustig door kunnen werken, jaja, ik ben multi inzetbaar! 2 keer per week hebben wij ook gebarenles bij Fundal, gegeven door een vrouw die zelf doof is. Het is erg leerzaam en natuurlijk erg belangrijk zodat wij toch met de kinderen kunnen communiceren!

Onlangs heb ik weer een tripje op vulkanengebied ondernomen; Mirador Santiaguito. Het was een mooie wandeling, totaal anders dan het vorige tripje. Het was wat minder klimmen, toch presteerde ik het om weer op mijn smoel te gaan waardoor ik een aantal dagen een gekneusde hand had en nog steeds met een blauwe knie rondloop. Maarrrr, het maakte niks uit want ik heb dus wel mooi 2 vulkaanuitbarstingen gezien! De eerste was klein maar de tweede was erg groot waardoor ik wel 2 minuten lang oooo, aaaa, wat gaaf en kijk nouuuu heb geroepen! Vette shit dus!

De voetbalclub bestond dit weekend 73 jaar en dat werd groots gevierd! Samen met Rosita ben ik naar een festival geweest waar een dj draaide en verschillende bandjes waarin die 'cumbia' speelden. Cumbia is een populaire muziekstroming in Guatemala en ik ben sinds dit weekend fan! Het is een beetje reggae achtig maar dan net wat minder relaxt maar juist wel vrolijker. Kunnen jullie je hier iets bij voorstellen? Ik hoop het haha! Rosita en ik bewogen hierbij, iets wat nogal opviel aangezien alle andere bezoekers nogal stil stonden! Het was weer fijn om over iedereen heen te kunnen kijken, minder fijn was de aandacht die we kregen van de Guatemalteken met het mannelijke geslacht. Simpele ventjes die bijna allemaal op dezelfde manier het gesprek aangaan. Zin 1 is: waar kom je vandaan? Zin 2 is: heb je een vriend? Om vervolgens, ongeacht je antwoorden, op 5 centimeter afstand naast je te blijven staan om je aan te gapen, in gebrekkig Engels andere domme vragen te stellen (hou je van kleine mannen?) of in hoog tempo hele Spaans verhalen te lullen! Ze willen dan ook nog met je op de foto en hebben zelfs wiet, want ja, misschien hebben we dan wel interesse. Kortom; zwaar irritant. Ik moet deze week dus even leren om in het Spaans te schelden zodat ik ze voortaan eerder kan wegjagen :)

De aankomende tijd hoop ik ook weer meer van Guatemala te zien in de weekenden en de vrije week die eraan zit te komen. Aangezien ik niet in mijn eentje wil reizen in Guatemala ben ik blij dat ik steeds wat meer mensen leer kennen zodat we met elkaar het een en ander kunnen ondernemen. 's Nachts reizen kan hier niet (tenzij je dit onder politiebegeleiding doet) dus ik zal wat uurtjes overdag in busjes door gaan brengen met reispilletjes in mijn bakkus en een spuugzakje in mijn hand ;) Het meer van Atitlan zal ik sowieso gaan bezoeken net als het strand van Monterrico. Guatemala heeft zoveel moois dat ik keuzes moet gaan maken. Aangezien ik hier eindelijk wat rustiger kan leven in plaats van het volle leventje wat ik in Nederland leid wil ik ook niet alles volplannen. Wandelen door Xela, kijken naar de mensen in het park en boeken lezen geeft mij namelijk ook heel veel rust en voldoening. Kortom; genoeg te doen en te beleven. Ik kan het loslaten dat ik misschien niet alle hotspots ga zien. Ik ben naar Guatemala afgereisd voor 3 mooie maanden vrijwilligerswerk. Inmiddels zijn er alweer 5 prachtige weken voorbij! Ik ben ervan overtuigd dat de andere weken stuk voor stuk ook prachtig zullen zijn en elke avond bij het slapen gaan kan ik niet wachten tot een nieuwe dag! Ik zit hier fantastisch goed op mijn plek, wat ben ik toch een bevoorrecht mens!

Fijn om te horen dat het zonnetje in Nederland ook goed heeft geschenen afgelopen weekend!

Blijf elkaar liefde geven want dat is toch wel heel belangrijk in ieders leven!

Liefs en tot de volgende keer, XChris